Radikal, bir devrim mi?

Günümüz medya dünyasında yeni laflar etmek zor. Türkiye'de bir iş yapıyorsanız hele daha da zor.

Bir yerinden teknolojiye bulaşmanız lazım, tablet demek lazım, sosyal medyadan bahsetmeden olmaz, internet sitesine özel içerik koymanız gerek vs vs.

Radikal yeni boyuta geçti malum. Bunu da çeşitli vesilelerle cümle aleme duyurdular. Umarım başarılı olurlar.

Bu duyuru faslı sırasında gazetenin genel yayın yönetmeni Eyüp Can pek çok yere röportaj verdi, kimi zaman kendisini, kimi zaman arkadaşlarını övdü. Sokak yazarlığı kavramını ortaya attı (ki bence yeni Radikal'de vurgulanacak en zayıf konudur).

Yeni yazarlarla tanıştık, eskilerle vedalaştık. Bazı vedalar haddini aştı, çekememezliğe geldi, bazı yazarlar başka gazetelerin köşelere indirildiler. Bazıları ise Doğan Grubu'na tamamen veda etti.

Giriş uzun oldu farkındayım.

Bugün gazetenin beşinci günü. Bu beş günün dördünde Radikal'i okudum ve kendimi, fikirlerimi söylemeye hazır hissediyorum.  

- Ben bu boyutu severim. Ama bu boyutu anlatmak için dünyadaki örnekleri vurgulamanın eziklik olduğunu düşünüyorum. Bunu yapmak hatadır. New York Times veya Guardian boyut küçülttü diye Radikal almaz kimse. 

- Radikal Hayat gayet başarılı. Pınar Öğünç ve Ezgi Başaran'ı severdim zaten. Erdem Kırım biraz olmamış duruyor. Zamanla oturacaktır. Ayrıca daha cesur olabilirler. Daha çok eleştiri lazım bu bölüme.

- İlanlar, özellikle mahkeme ilanları çok fena duruyor. Bunlarsız ayakta duramaz mı Radikal? Ya da bu ilanlara da tasarım çalışsalar :) çok mu uçuk olur?

- Spor; İbrahim Altınsay'a tam sayfa ayırmak güzel hoş ama bir olmamışlık var o sayfada. Altınsay'ı pek severim ama gram okuma isteği uyandırmadı bende. Buna dikkat etmek, belki yazıları biraz daha kısaltmak gerekebilir. 

- Spor'dan devam edelim: Grafikler gayet güzel. Radikal Futbol tayfasına ayrı bir özen gösterilebilir. Bence her hafta o sayfalar biraz daha farklılaşmalı ve sayfadan eke doğru bir gidiş olmalı. 

- Köşe yazarları; fotoğrafları gayet güzel ama köşelerin mizanpajlarında bir gariplik var sanki. İşin uzmanı olmadığım için bilemeyeceğim ama okumada "sıkıntı" yaratıyor. 

- Eyüp Can; sokak yazarlığı kavramının arkasında durabilmek için 70 milyona aynı anda sokak yazarlığı müthiş bir buluş dedirtmek istiyor sanki. Başbakan sokak yazarlığı kavramına bayıldı lafı çok ucuz popülizm. Bunlara gerek yok. 

- Referans sayfaları; severek okuyorum. Sayfalardaki grafikler, tablolar vs. gayet güzel.

- Gazetenin tonu: Radikal'in herkesin gazetesi olması gerekmiyor. Bu yönde bir çaba gördüğüm için değil ama daha cesur, özgürlük yanlısı bir gazete olabilir Radikal. Youtube ve diğer internet yasakları üzerine müstehcenlik bağlamlı bir yazı gördüm sadece. Daha derinleşmek ve cesur olmak gerek. 

- Radikal kitlelere ulaşmak istiyorsa sosyal medyaya üzerine biraz daha düşünmesi lazım. Radikal kitlesi orada duruyor ama ulaşmak için Add This widgeti ve yorum dışında bir çaba yok. 

Aklımda kalan notlar böyle. Başlıktaki soruya dönersek; ben Radikal'in bir devrim olduğunu düşünmüyorum. İyi bir iş, olumlu bir adım ama asla bir devrim değil.

Eyüp Can egolarını biraz törpülemediği takdirde bu işin sonu iyiye de gitmeyebilir. Zira Radikal'in potansiyel okuru kendi arasında bölünmeyi ve çatışmayı pek sever. Eyüp Can'ın ruh haline göre yapacağı tercihlerle bu gazetenin tirajı ciddi biçimde düşebilir. 

Eyüp Can mümkünse hiç konuşmasın bir süre ve sadece gazetesine odaklansın. Zaten yapacağı iyi işler takdir edilecektir. Diğer tüm arkadaşların ellerine sağlık, ben bu Radikal'i severek okuyorum.